Historia Tarota część pierwsza

Tarot jako narzędzie okultyzmu znane jest od tysięcy lat ale opisowe wzmianki na jego temat znane są od średniowiecza. Nikt tak naprawdę nie zna źródła pojęcia „Tarot”. Według jednych pochodzi ono od Thotha -egipskiego boga magii i słów. Według  innych słowo to pochodzi z hebrajskiego i stanowi zniekształconą formę Tory, czyli żydowskiej księgi prawa.  Nie ma też jednoznacznego źródła pochodzenia tarota. Wiadomo jedynie, że talie mistycznych, numerowanych kart pojawiły się w Indiach i  na Dalekim Wschodzie już w starożytności. Do Europy  a konkretnie do Ziemi Świętej zostały prawdopodobnie przywiezione przez templariuszy podczas wypraw krzyżowych.

Inne źródła mówią, że to podróżujący w czasach średniowiecza Cyganie  przywieźli Tarota ze wschodu. Jednak większość źródeł zgadza się że, pierwsze karty pojawiły się w Europie na początku XIV wieku. Te pierwsze pochodzą od wczesnych włoskich czterokolorowych kart do gry oraz talii 22 Wielkich Arkanów, o pochodzeniu których krążą różne przypowieści. Według jednej  wywodzą się ze starożytnej egipskiej księgi albo zbioru tabliczek zawierających mistyczną wiedzę egipskiego boga misteriów i magii Thotha.

W średniowieczu karty Tarota używane były do gry zwanej tarocchi lub tarocchino, potem znana jako Trumps. Pierwszą znaną talią jest ręcznie malowana  tarocchi  Visconti-Sforza, wykonana w latach 40 XV wieku dla księcia Mediolanu. Pod koniec XV wieku powstała popularna  do dziś talia Marsylska z bogatą symboliką i czterema kolorami po 14 kart  z dodatkiem Wielkich Arkanów. W tym okresie uległa ustaleniu liczba kart w talii i ich podstawowa symbolika, relacje kart między sobą oraz podział na grupy. Na talię 78 kart składają się  Wielkie i Małe Arkana.

Karty Tarota nazywane są arkanami, ponieważ umieszczonym na nich wizerunkom przypisuje się wiele znaczeń symbolicznych. Słowo „arkana” oznacza tajemnice, tajniki, tajemnice jakiejś dziedziny wiedzy.
Cdn…